NIEUWE SPIERING, VERSE KEUTELS Kraaien - en andere krasse keutels.
+ De nepdolfijn, die uit de Vecht werd opgepikt en dagenlang in de spuisluis dobberde, is op mysterieuze wijze verdwenen. Hij was nog niet weg of daar verscheen al weer een nieuwe gast. Een écht beest deze keer, te weten een jonge kraai. Van kauwtjes is bekend dat ze brutaal zijn, maar dit heerschap! Hij is letterlijk niet van de Groote Zeesluizen weg te slaan. Zijn favoriete sluiswachter is Mieke Willig, waarschijnlijk omdat ze een vrouw is. De kraai is er als de kippen bij als Mieke, hoog boven de boten, achter de bedieningslessenaar van de middensluis staat. Vanaf zijn vaste plekje op haar arm neemt hij met zijn pientere kraaloogjes het hele schutritueel op.
+ De bedieningslessenaar heet in sluiswachtersjargon de flipperkast (nog vanwege de dolfijn), maar je kunt dit uitzichtpunt nu beter het kraaiennest noemen. De kraai is bijzonder geïnteresseerd in alles wat glimt en knippert. Hij haalt zijn hart op aan de talrijke knoppen en lichtjes op de lessenaar. Nu en dan pikt hij ter afwisseling liefdevol in Mieke's oorlelletje. Op zijn menu staan, in willekeurige pikorde, ballpoints, theelepeltjes, potloden, munten uit het tolgeldklompje, en ook bijvoorbeeld schoenveters. Maar het mooist van alles vindt hij de grote houten speld, die Mieke in haar kapsel draagt.
+ De kraai peuterde op een onbewaakt ogenblik heur haarspeld los en ging er mee aan de haal. Hij legde zijn prooi op het dak van het huis op de sluis, waar hij al zijn schatten heeft opgeslagen. Hoe Mieke ook bad en smeekte, hij vertikte het om de speld terug te brengen. Tot ze op het idee kwam om hem te lokken met een stuk kaas. Hij kwam meteen aanzetten, maar Mieke eiste in ruil de haarspeld. Die ging hij toen maar ophalen. Wie zei daar dat het verhaal van de vos en de kraai van La Fontaine een fabel is?
+ De kraai op de sluis is het gesprek van de dag. Het malle beest is een bron van vermaak voor de passanten, bij wie hij af en toe een kijkje aan dek komt nemen. Hij is tuk op een partijtje touwtrekken. Ook de terrasbezoekers amuseren zich van harte – tot op het moment dat de sluiskraai een hap uit de appeltaart of een teug uit een glas bier neemt.
+ Voor de bediening op de terrassen is de kraai een schrikbeeld. Hij terroriseert de serveersters door ze met een duikvlucht de stuipen op het lijf te jagen. Ze krimpen in elkaar als hij vlak over hun hoofd scheert. De glazen, kopjes en schotels beginnen te rammelen en te schuiven op de overhellende serveerbladen. De duikvlucht is hét succesnummer van de kraai. Het levert hem steeds weer een applausje op. Maar de dames kunnen hem wel schieten.
+ Sinds de kraai er is, gaan de ramen van de huizen op de sluis dicht, want anders fladdert hij naar binnen om met alles van zijn gading terug te keren. Hij mag wel het sluiswachtershuisje in als het hard regent, zij het op voorwaarde dat hij niet meer de computer volschijt, geen lunchpakketten meer opentrekt en uitvreet, en geen spulletjes meer in de fax verstopt.
+ Iedere morgen zit de nieuwe aanwinst, samen met de zwerfkat waarover de sluiswachters zich al eerder ontfermd hadden, op Mieke te wachten. De kattenbrokjes worden eerlijk verdeeld over twee schoteltjes. Mieke heeft het eigenlijk met de kraai te doen. Waarschijnlijk is hij als jong uit het nest gehaald, tussen de mensen opgegroeid, denkt ze, en gedropt toen de baas en het vrouwtje op vakantie gingen – zoals ook met honden en katten gebeurt. Hoe het nu verder moet is de vraag. Af en toe gaat hij op verkenning in de omgeving. Die vluchten duren steeds langer, maar totnogtoe is hij steeds teruggekeerd.
+ Het verhaal van de kraai is nog niet klaar. Vrijdagavond 10 augustus stond Lucy Vrijberghe de Coningh voor de sluis te wachten toen ze de kraai zag. 'Mijn kraai!' riep ze verrast. Ze floot hem en waarachtig: hij kwam naar haar toe en ging op haar schouder zitten. De kraai was een paar weken geleden aan komen waaien en had zich als huisgenoot geïnstalleerd. Maar ineens was de vogel weer gevlogen, waarschijnlijk in paniek geraakt door een hoosbui. Hij wilde wel weer met haar mee. Een klein stukje. Toen vloog hij terug. Hij heet Bello.
+ Een Muier denkt een miljoen tipgeld te innen omdat hij weet wie de grote diamantroof gepleegd heeft. Dat is net zoiets als indertijd bij de ontvoering van Alfred Heineken. Toen belde een olijkerd uit Muiden de recherche, omdat hij een spoor zou hebben gevonden, dat naar de ontvoerders zou leiden: namelijk een blikje met de naam van de brouwer erop.
+ Staat buurman Zevering op de Lelie in het gemeenteplantsoen naast zijn huis te schoffelen. Vraagt Ouwe Muier of hij soms de gemeente een handje wil helpen. Antwoordt buurman Zevering: 'Ik kreeg een aanslag voor de Onroerende Zaak Belasting, en die was zo hoog dat ik dacht: kom, daar moest ik maar eens iets voor doen.'
+ Opnieuw zijn er iepen voor de bijl gegaan op Muider grondgebied. Langs de Maxisweg werd bij de groepjes overgebleven bomen alsnog iepziekte geconstateerd. Inmiddels zijn er naar schatting zo'n honderd iepen langs de Maxisweg verdwenen. Een complete kaalslag. Ook bij de afslag van de Al voor de rotonde werden deze week zieke iepen geveld; veertien in totaal. En langs de Singelgracht schuin tegenover het kantoor van Streefkerk ging de tweede iep in korte tijd omlaag. Een derde zal waarschijnlijk binnenkort volgen.
+ Het ontgaat nogal wat automobilisten dat de sluisbrug op zondagmiddag afgesloten is. De meesten scheuren boos achteruit. Ook heb je automobilisten die het domweg niet geloven. Ze snappen niet waarom fietsers en voetgangers wèl, en zij niet over de brug mogen. Vooral als de weg versperd blijft door het paaltje wanneer de slagbomen omhoog gaan na het schutten worden ze witheet. Strijk en zet wordt er dan eerst woedend getoeterd, waarna ze de auto uitkomen en op hoge toon van de sluiswachter eisen om 'dat stomme ding' weg te halen. Mooi niet dus.
+ Laatst was wethouder Dick Schulp op Florisberg. Niet als nieuwe bewoner, maar in de hoedanigheid van loco burgemeester. Omdat Smith en Leupen op vakantie waren mocht hij mevrouw Komen namens de gemeente een hand geven vanwege haar 100ste verjaardag. Dick droeg daarbij de ambtsketen, want ook een loco moet aan de ketting. Op de kabel was te zien hoe bewust hij zich was van zijn waardigheid. Lachen was er niet bij. Hoeft ook niet. Doen wij wel.
+ Als er zo nodig ingebroken moet worden in bootjes, waarom maken de mispunten dan het dekzeil niet gewoon los, in plaats van er een mes doorheen te jagen. Werden ze nu maar eens op heterdaad door een man of wat betrapt. Benieuwd hoe flink ze dàn zijn.
+ Volgens de krant heeft Hans Paardenkoper een toog bloot gelegd bij het (legaal, zoals nadrukkelijk vermeld wordt) afbreken van het stukje oude stadswal naast de Klensput. Zo op het blote oog lijkt het meer een boog dan een toog. Mocht het inderdaad een toog zijn, wat gaat er dan mee gebeuren? Ze zeggen dat Hans er een kroeg omheen laat bouwen.
+ Waar blijven nu toch de officiële bordjes met 'brug open, motor af' plus de verwijzing naar het betreffende APV - artikel, waarin overtreding strafbaar wordt gesteld? Ze zijn beloofd en ze zijn welkom, want dan kunnen de omstanders de automobilisten met draaiende motor erop attent maken dat ze wel eens een bon zouden kunnen krijgen – met heel wat minder kans daarvoor beloond te worden met een grote bek of een 'klap voor je kanis'. Dus: waar blijven de bordjes? Het lijkt wel een verkiezingsbelofte. Terwijl het gewoon een raadsbesluit was.
+ Ook nooit meer iets gehoord van het dure hondenpoepexperiment, met de vrolijke bakken en de plastic zakjes, die voor alles behalve hondenpoep werden gebruikt. Beloofd was dat er in zou worden gegrepen. Er zal toch geen luchtje aan zitten?
+ Nog even gezellig napraten over het sociaal-economisch onderzoek? U weet waar het op uitdraaide. Het was precies zoals raadslid Henk Beenen aangaf: het was een duur betaalde inventarisatie, die maar tot één vraag leidt: worden we een toeristenstad of niet?
+ Voor het antwoord op deze vraag hoef je alleen maar op een zonnige dag om je heen te kijken. Jawel, Muiden is al een toeristenstad. Al jarenlang trekt onze stad vele tienduizenden bezoekers. Vanwege het Muiderslot en vanwege alle levendigheid op de Vecht en rond de Groote Zeesluizen. Ook komen er bezoekers om de vesting zelf te bewonderen – alleen zijn dat er waarschijnlijk niet zo veel.
+ De wandelaars en fietsers mogen dan niet de rijkste bezoekers zijn, ze zijn, mét de watersporters, beslist de prettigste. Een bijkomend voordeel is dat je voor deze bezoekers geen parkeerterrein nodig hebt. Met de gestaag groeiende golf gemobiliseerde bezoekers is het anders gesteld. Er zal zomers meer parkeerruimte moeten komen dan Muiden nu te bieden heeft, waarschuwt Kolpron. Maar gelukkig stellen ze ons meteen gerust. Er mag dan wat hen betreft wel een parkeerterrein in de Noordpolder komen, maar het is niet de bedoeling dat er parkeergarages in deze polder worden gebouwd. Dat is een hele troost.
+ De onderzoekers zien Muiden's toeristische toekomst wel zitten, temeer omdat met name de Koninklijke een soort bezoekers aantrekt van heel wat hoger niveau dan bijvoorbeeld Almere waar het waterscootervolk bijeenkomt. Kwaliteit meneertje, die dames en heren van de Koninklijke! En als je op kwaliteit mikt, zorg dan dat je ontkomt aan publiekstrekkers zoals disco's is hun advies. Maar, zo betoogt Kolpron: je zult toch íets moeten bedenken 'want de mensen willen bezig gehouden worden'. Geadviseerd wordt groepen zakenmensen vanuit Muiden vaartochten te laten maken. Uitstekend idee! Alleen gebeurt het al jaren.
+ Ach ja, de Koninklijke. Heel vroeger speelden de Muier jongetjes en meisjes langs de Vechtmond tot ver op de strekdam. Dat was toen nog vrij terrein. Hetzelfde gebied is nu al sinds jaar en dag het territoor van de Koninklijke. De kindertjes moesten weg. Iedereen moest weg. Alles moest wijken. Als de Koninklijke nu eens flinke lappen oever terug zouden geven aan Muiden, dan was alles opgelost. Dan zouden we plenty ligplaatsen voor passanten hebben - wat weer goed is voor de ondernemers. Maar dat zal Kolpron niet bedoeld hebben, met de boodschap dat we blij mogen zijn met de Koninklijke trekpleister.
+ Muden sal Muden blyven. Natuurlijk kun je de Koninklijke er niet de schuld van geven dat de vloek van de zeemeermin tot op de dag van vandaag uitkomt. De eeuwenlange stilstand heeft alles te maken met beleid van de door ons zelf gekozen gemeentebesturen. Door de jaren heen werd dit beleid gekenmerkt door traagheid, starheid, kortzichtigheid en vooral: angst voor het onbekende.
+ Hoe lang zal het nog duren eer er hier echt iets van de grond komt. Bijvoorbeeld betaalbare huur - en koopwoningen voor de Muiers zelf en, om in de sociaal-economische sfeer te blijven: de broodnodige extra (binnen)haven? Maar eerlijk is eerlijk: ook al werd B&W alsnog schuw toen het erop aan kwam: voor Muiden was het een hele stap om via het sociaal-economisch onderzoek de toekomst onder ogen te durven zien. Die verdienste mag je het college niet ontnemen.
+ Het moet nog maar eens gezegd: meer dan één ondernemer, die het moeilijk heeft, mag de hand in eigen boezem steken. Dat het de nekslag voor de Muider middenstand was toen de Maxis de kans kreeg zich hier te vestigen, is vandaag de dag nauwelijks meer een excuus. Zelfs onder ongunstige omstandigheden zijn er wel degelijk mogelijkheden. Regelmatig blijkt dat ook in de kleine vesting Muiden het meeste initiatief, de meeste durf en de beste aanpak beloond worden. Er zijn hier ondernemers die zich uitstekend weten te redden. Gewoon, omdat ze iets te bieden hebben – óók voor mensen die van ver buiten Muiden komen. Neem de horecabedrijven.
+ Sociaal-economisch onderzoek of niet, er moet nu acuut een eind komen aan het wegvallen van steeds meer voorzieningen - en daarmee zijn zeker niet alleen winkelvoorzieningen bedoeld. Zo is het onbegrijpelijk dat het mortuarium kon worden opgeheven omdat er niet genoeg meer aan te verdienen viel. Dan moet je als gemeentebestuur niet moedeloos het hoofd in de schoot leggen, maar er juist alles aan doen om zo'n gemeenschappelijke voorziening zo snel mogelijk terug te krijgen. De bevolking is vast wel bereid er een offer voor te brengen – als de kans om hier afscheid te nemen van de eigen doden maar terugkomt (nota bene: het gebouwtje zelf is sinds kort gemeente-eigendom!)
+ Hoe zal Muiden er in de toekomst uit zien? Je moet er niet aan denken dat onze vesting een binnenstad uit een bouwdoos wordt, waarvan half Nederland vergeven is. Zo stomvervelend, zo oersaai en vooral: zo foeilelijk. Alles keurig bij elkaar: de Blokkers, de Pearls, de Kruidvaten, de Hema's, de Karweien. Asjeblieft niet in Muiden! Maar wie zou dit wèl willen? Het sociaal-economisch onderzoek geeft geen uitsluitsel. Muiden kan maar het best blijven, zoals het nu is – maar dan natuurlijk wel met meer faciliteiten en voorzieningen. En ook gastvrijer. Bijvoorbeeld door het dagelijks langdurig openstellen van gebouwen waar we terecht trots op zijn, zoals de oude kerken en de Kazerne en het Muizenfort. Zeker weten dat er senioren voor te porren zijn om gastheer en gastvrouw te spelen.
+ Het kan niemand ontgaan dat Muiden elk jaar drukker wordt. Vooral de horeca profiteert ervan. Zelfs de gasten van de K.N.Z.R. weten de Muider etablissementen meer en meer te vinden. Onze waarden en kasteleins hebben de zaak goed in de hand. Zo kunnen brooddronken corpsballen die op het punt staan te gaan klieren bij Ome Ko, rekenen op een snijdend 'Gaan we wijs doen?' van Alma. Het heeft een vernietigende uitwerking.
+ Muiders vormen al van oudsher een volkje dat zich niet laat ringeloren. De argeloze burgemeesters, die hier vanuit Den Haag worden gedropt, komen al gauw van een koude kermis thuis als ze denken dat ze in een film van Swiebertje of in een hoofdstuk van Dik Trom zijn beland. De slimsten kiezen snel eieren voor hun geld, anders hebben ze hier geen leven.
+ Het begon al in de dertiende eeuw met die vrijgevochten Muiers. Graaf Floris V, die op het Muiderslot woonde, was de held van het gewone volk. Hij sloeg zelfs boeren tot ridder. Floris werd grondig gehaat door de edelen, die zich ver boven het klootjesvolk verheven voelden. De Graaf van Holland was zo populair dat hij Floortje Dunbier genoemd werd. 'Der Keerlen God' dronk met genoegen temidden van zijn Muider vrienden, die zich geen edeler gerstenat konden veroorloven, het dunne, met Vechtwater aangelengde volksbier.
+ Floris was een slimme rakker. Hij zorgde ervoor vriendjes te blijven met de Muiers, die in de schaduw van zijn slot woonden. Dat bood grote voordelen. Niet alleen verleenden de stedelingen hem allerlei hand - en spandiensten, het was ook de manier om goed op de hoogte te zijn van wat er onder de mensen leefde en wie zijn vijanden waren. Floris wist iedereen naar zijn hand te zetten. De geschiedenis heeft zich meer dan eens herhaald. Schrandere slotvoogden en slotbeheerders spannen zich in om maatjes te zijn met de bevolking.
+ Het nieuwe commissielid Fred Winnubst had zich zozeer geërgerd aan de onleesbaarheid van het Kolpron rapport dat hij verzuchtte: 'Hadden de makers van het gemeentelijke informatieblad maar de eindredactie gehad, dan was het allemaal veel duidelijker geweest'. Ouwe Muier sluit zich van harte bij dit compliment aan.
+ Nog één rondje Kolpron, om het af te leren. Het bureau stelt vast dat Muiden nauwelijks middeninkomens kent. We zijn hier óf rijk óf arm. Dat komt ervan als de prijzen van de woningen zo stijgen dat ze onbetaalbaar zijn voor de gemiddelde Muiers. Óf zij kopen elders in het land een betaalbaar huis, óf ze zijn aangewezen op een huurwoning - en dan gebeurt het maar al te vaak dat jonge mensen die hier hun wortels hebben en hier dolgraag zouden willen blijven wonen naar Almere of Hilversum gestuurd worden.
+ Zegt wethouder Cees Leupen als afronding van een urenlange beschouwing over de toekomst van het kruitfabriekterrein: 'Het gebied is interessant voor de toekomst van de gemeente'. Die heeft het door hoor!
+ Wiebe de Haan moet maar zelf het voortouw nemen voor het 1050 jaar Muiden feestje. Denk er om dat het een gangmakertje is, die Wiebe.
+ Tot ziens op het Muiderslot!
NIEUWE SPIERING, VERSE KEUTELS