NIEUWE SPIERING, VERSE KEUTELS Blauwe knoopkeutels van de mol.
17-juli-2002
+ Een kastelein die buiten de waard rekent: zondagavond werd in de Mol proces-verbaal opgemaakt. Ervan uitgaand dat hij geen alcoholische dranken mag verkopen, veronderstelde Hans Paardekooper dat hij dus wel alcoholische drank mocht wéggeven. Daar had hij na het intrekken van zijn drank – en horecavergunning dan ook zijn beleid op ingesteld. Maar weggeven mag óók niet, zo bleek tot zijn schrik. Sterker nog: hij mag helemaal geen alcoholische dranken in huis hebben: geen gedistilleerd, en ook geen bier en wijn. Dat was een lelijke streep door zijn rekening – die hij toch al niet mag opmaken. Jammer maar helaas voor de liefhebbers, en dan vooral voor die ouwe Henk: het is uit met de pret van de gratis drankjes.
+ Ook al omdat de zaak uitgegroeid is tot een prestigeslag, kon je moeilijk van de verbalisant verwachten dat die met zijn hand over zijn hart zou strijken. Maar Hans had wel een goed gesprek met de dienaars van de wet. Hij hoopt er genadig vanaf te komen als het onderhoud bij de rechtbank in Amsterdam plaatsvindt. Dat is op donderdag 18 juli.
+ Toch maar een terugblik, omdat het allemaal zo curieus is. Je kon er donder op zeggen dat het schenkverbod dat De Mol kreeg opgelegd het gesprek van de dag zou zijn in Muiden. En inderdaad: De Mol staat in het brandpunt van de belangstelling. Hans Paardekooper heeft zich vol overgave in de strijd gestort. Onder het motto 'ondernemen is risico nemen' tart hij de gemeente met een uitdagende brief die hij (tot voor kort) zijn vaste klanten voorlegde.
+ 'De bureaucratie viert hoogtij', laat Hans Paardekooper in die brief weten.Volgens hem dreigde de gemeente al in een tweede officieel schrijven met het intrekken van zijn vergunning. Hans Paardekooper: 'Dat geeft aan hoe de gemeente Muiden bestuurt'. Er staan trouwens meer pittige uitspraken in de brief voor de klanten. Zoals: 'Het niet onbekende machtsvertoon van de gemeente wordt door mij als onprettig en onnodig ervaren' en ook: 'Ik zal daar ook te pas en te onpas tegen strijden'.
+ In de brief legt de kastelein, die een kwart eeuw geleden De Mol opende en dit jaar dus zijn zilveren jubileum viert, zijn klanten uit wat hem wèl en wat hem níet is toegestaan. Geen alcoholhoudende dranken, maar fris en etenswaren, dat mag wèl. Zwart op wit biedt hij zijn gasten gratis maximaal vijf alcoholische drankjes aan (wat dus niet blijkt te mogen) 'om u niet de dupe te laten worden van het machtsvertoon van de gemeente Muiden en de Officier van Justitie. Fris en etenswaren moeten worden afgerekend.'
+ Het genereuze gebaar van de eigenaar van De Mol ging door Muiden als een lopend vuurtje, een vuurtje dat erom schreeuwde geblust te worden. Snelheid was geboden. Het aanbod zal niet lang gelden, want, zo schrijft Hans: 'de clubkas van De Mol is niet onuitputtelijk'.
+ Aan het eind van de brief maakt Hans Paardekooper zijn cliëntèle er subtiel op attent dat 'het geven van een hoge fooi voor de bediening natuurlijk altijd is toegestaan'. Hij besluit met een formeel 'ik hoop u hiermee te hebben geïnformeerd.' Reken maar.
+ Het verbod kwam allerminst uit de lucht vallen. Sterker nog: de gemeente had Hans Paardekooper al op 2 april jongstleden verboden nog alcohol te schenken. Maar dit verbod werd door hem genegeerd. Nadat vanaf begin april keer op keer was geconstateerd dat De Mol gewoon doorging en dus onafgebroken in overtreding was, werd Justitie ingeschakeld. Dat was voor Hans reden om toch maar te stoppen met de verkoop van alcoholische dranken. De drooglegging geldt in eerste aanleg voor zes maanden. Het is voor hem te hopen dat de voorbije 'illegale maanden' april en juni erbij gerekend mogen worden.
+ Aanleiding tot het conflict is een nieuwe horecaregeling. De exploitanten zijn de laatste jaren verplicht ervoor te zorgen dat er tijdens de openingsuren altijd iemand met een vereist horecadiploma in de zaak is. Ook werknemers die al hun halve leven in de bediening staan, moeten alsnog zo'n diploma halen om alleen in de zaak te mogen staan. De Mol beschikt over vier 'bevoegden'. Het probleem is, dat Hans zijn aandacht moet verdelen over drie zaken, want naast De Mol bezit hij ook Stadscafé vanouds Gieling en restaurant De Klensput. Het kan wel eens gebeuren dat dit niet lukt. Héél soms volgens Hans Paardekooper: 99% van de tijd is er een bevoegd iemand aanwezig. Hij werd er maar twee keer op betrapt, dat dit niet het geval was, betoogt hij.
+ Het is niet de eerste keer dat Hans Paardekooper overhoop ligt met de gemeente. Een jaar of wat geleden werd hij voor dag en dauw door een politiemacht uit zijn bed getrommeld om een illegaal gebouwde overkapping van zijn terras te verwijderen. Ook kwam de burgemeester een keer edelgestreng tussen twee levensgrote officieren (van politie en justitie), het etablissement binnenstappen. De (nieuwe) buren hadden regelmatig geklaagd over geluidsoverlast. Reden voor de delegatie van recht en orde om voor eens en altijd duidelijk te maken dat het streng verboden is om, kroeg of niet, kroeggeluiden te produceren waar je buren last van hebben.
+ Als je zonder rijbewijs rijdt en je loopt tegen de lamp ben je de klos. Dan krijg je een prent en kun je dokken. Je kunt dan de agent die de bekeuring uitschrijft niets verwijten. Die doet zijn werk. Zo eenvoudig ligt het. Voor horecabedrijven zonder rijbewijs (lees drank - en horecavergunning) ligt het iets ingewikkelder. Er kan overmacht in het spel zijn. Ook zijn regels, waarvan je zelfs het bestaan niet vermoedt – zoals Hans Paardekooper ondervond, toen bleek dat hij geen gratis drank mocht uitdelen.
+ Natuurlijk wil je als ondernemer graag begrip. Maar je kunt niet van de overheid eisen dat die zich 100% in jouw problematiek verplaatst. Met name na de ramp in Volendam nemen de gemeenten geen enkel risico. Het kan er dus inzitten dat het heel wat voeten in de aarde heeft eer alles in orde is en je het vereiste document in huis hebt (en opgelucht ingelijst aan de wand hangt). Niet zelden moet je er een keer of wat voor naar het gemeentehuis. Nu kun je er wel kregel van worden dat de ambtenaren zo stipt zijn, maar geef ze eens ongelijk. Niemand wil graag aansprakelijk gesteld worden als er iets gebeurt. Het is trouwens geen onaangename tijdspassering om op het gemeentehuis te zijn. Zeker in Muiden word je altijd vriendelijk te woord gestaan. Vooruit dan: bijna altijd.
+ Een en ander laat onverlet dat Hans Paardekooper op een ongelukkig moment wordt aangepakt. Sinds mensenheugenis liep de horeca hier tegen een muur. Het was per traditie zo goed als onmogelijk leuke dingen in Muiden op poten te zetten – zo groot was de angst van de lokale overheid dat we een 'tweede Volendam' zouden worden (wat een bittere bijklank heeft dat ineens gekregen). Er waait nu een andere wind. Via het sociaal-economisch plan wordt een oprechte poging gedaan het klimaat van Muiden aantrekkelijker te maken voor bevolking, ondernemers en bezoekers. Het motto 'Levendig en Leefbaar' dat de gemeente nu voert is een politieke doorbraak. Zelfs meer horeca in Muiden is geen taboe meer. De Mol een blauwe knoop opleggen staat haaks op deze ontwikkeling.
+ Ongeacht wat er precies gebeurd is en waar precies de schuld ligt: een kroeg als De Mol mag natuurlijk niet dicht. De Mol hoort bij Muiden. Het is een ontmoetingspunt voor Muiers, een sociaal centrum, een basis voor democratie. Zelf schat ik in dat het allemaal met een sisser afloopt, al was het alleen maar omdat 'Amsterdam' stom verbaasd is dat een burgemeester in hoogsteigen persoon de 'Zaak De Mol' leidt. Terwijl het een overtreding is waarvan er dertien in een dozijn gaan. Als het nu nog om moord en doodslag ging, of over drugs of blanke slavinnen. Rare gasten die Muiers, zullen ze bij de rechtbank denken. Donderdag 18 juli weten we meer. Hans mag bij de zitting zijn. In hoogsteigen persoon.
+ Een stelletje boeven uit Bunschoten sloeg zijn slag in verschillende havens. Zo gapten ze onder meer naast veertien boten in Vinkeveen drie boten in Muiden. Daaronder was de supersonische speedboot van Pam van Lohuizen. Die gunde het dieventuig niet de lol, dat hij er verdriet van zou hebben. Onder het motto 'verzekering dekt de schade' schafte hij dezelfde dag nog een nieuwe speedboot aan. Maar de gestolen boot dook weer op: teruggevonden. Het is de vraag of Pam nu wel zo gelukkig is met twee supersonische benzineverslinders.
+ Als reder beschikt Reder Pam van Loohuizen over een jaloersmakend aantal boten van uiteenlopend type. In de Vecht, vlak bij de sluis, ligt bijvoorbeeld een mooie sleepboot. Pam neemt nogal eens bootje op sleeptouw. Zijn maatjes Peer en Menno haasten zich zijn voorbeeld te volgen. Dat doen ze helemaal in Pam-stijl. Het kan onverwachte gevolgen hebben. De Weesper Theo Stol, die hier zo vaak is dat je hem onderhand als Muier mag beschouwen, heeft het ondervonden. Toen hij maandagmorgen naar de haven toog voor een drieweekse zeilvakantie met vriendin Marja en zijn beide dochters, bleek zijn zeilboot spoorloos verdwenen.
+ Theo is er de man niet naar om in paniek te raken. Hij stapte Ome Ko binnen en vertelde langs zijn neus weg, dat zijn boot weg was. 'Lag-ie achter Pam z'n sleper?' vroeg Willem Trekkast, die aan de koffie zat. Theo antwoordde bevestigend. 'En ligt Pam z'n sleper er ook niet?' wilde Willem weten. Ook dat kon Theo beamen. 'Dan weet ik wel wat er gebeurd is' concludeerde Trekkast. Hij had een donkerbruin vermoeden dat Peer en Menno waren weggevaren met de sleper, met de zeilboot van Theo erachter.
+ Willem Trekkast, alias Grift, veronderstelde dat Theo z'n boot wel eens in de Vechtmonding achter het Muiderslot zou kunnen liggen, naast de Elisabeth Smith, een van Pam's driemastklippers. Jacob Smolders bood Theo een lift achterop zijn brommer aan naar de Schapenkaai. Vandaar liep de Weesper Muier helemaal achterlangs door tot aan het strandje van Pam, en jawel hoor: daar lag zijn boot, in de schaduw van de Elisabeth Smit. Theo blij, vriendin Marja blij. Maar Theo's dochters niet blij. Die hadden liever naar Spanje gewild.
+ Een mysterie in de Singelgracht! De tien kleine zwaantjes in het Balkengat hadden in de lente één voor één het loodje gelegd, maar nog geen twee weken nadat de Weesperpoortsluis weer open was, kwam er zowaar een hele flottielje aanzetten, bestaande uit een grote zwaan en acht halfwas jongen, waarvan vijf in het eerste grijs en drie in het eerste wit. Hoe kan dat? Was het een groepje vreemdelingen dat hier kwam kijken of ze iets van hun gading konden vinden, of was het een geheim tweede legsel van het trouwe, jaarlijks terugkerende ouderpaar?
+ Ook al heb ik als inwoner van Muiden een heel andere kijk op het slot (en de puntmutsen), toch kan de directeur van het Muiderslot, Ties Hilgers, bij mij niet meer stuk. Zij stuurde mij een brief, die ik een half jaar lang als vrijbrief mag hanteren bij de kassa. Tot 11 januari 2003 is het mij op vertoon van deze brief toegestaan de museumtuin geheel gratis te bezoeken.
+ Je had toch ook gewoon een tuinpas kunnen kopen, hoor ik u denken. Maar daar zit hem nu juist de kneep. Sinds eind vorig jaar was ik mijn tuinpas kwijt. Ondanks een aantal pogingen wilde het maar niet lukken om er een nieuwe voor in de plaats te krijgen. Ik vond het geen ramp. Ze kenden me wel bij de poort. Ik kon er dan ook altijd wel op rekenen dat er een oogje werd toegeknepen, als ik weer aan kwam zetten voor mijn wandelingetje rond het slot (waarop ik als Muier recht meen te hebben, maar dat is weer een heel ander verhaal). Onlangs ging het echter mis. Er zat een overigens vriendelijke meneer achter de kassa, die geen boodschap had aan mijn verhaal over de verloren tuinpas. Of ik nu hoog of laag sprong, ik mocht er niet in.
+ De kassist adviseerde me direct bij de administratie in het poortgebouw langs te gaan om de zaak van de verdwenen pas andermaal aan te kaarten. Dat deed ik, volgzaam als ik ben. Men zou er achteraan gaan, werd me beloofd. Maar ja, die toezegging had ik meer gekregen, dus ik had er eerlijk gezegd niet veel fiducie in. Wie schetst echter mijn verbazing en vreugde toen ik de bevrijdende brief van de slotvrouwe las. Hij lag nota bene al de volgende morgen op de mat. Er stond in dat mijn verloren pas tot eind mei 2002 had gegolden, maar dat ik de zes maanden dat ik er geen gebruik van had kunnen maken, alsnog vergoed kreeg. Voel ík me even vereerd: ik lijk wel een Vip. En nu niet meteen allemaal naar het Muiderslot rennen en zeggen dat je al een half jaar je tuinpas kwijt bent. Het geldt alleen voor Vips.
+ Natuurlijk stond ik dezelfde dag nog met mijn vrijgeleide in mijn hand voor de kassa. Het werkte! Ik was heel benieuwd naar de nieuwe route voor bezoekers. De pijlen volgend ging ik achterlangs het kassagebouwtje de wal op om bij de kruidentuin te komen, want daar was dat weggetje voor aangelegd, had ik begrepen. Maar je wordt om de tuin geleid. Het weggetje voert over de wal rechtstreeks naar de grote tent. Niks aan de hand. Als je geen honger of dorst hebt loop je gewoon voorlangs de tent door. De eerste afslag links gaat naar de kruidentuin en als je die wilt overslaan: de tweede links gaat naar het slot.
+ Lang niet iedereen volgt de tentroute. Hele groepen bezoekers stevenen vanaf de kassa direct op het slot af, dat zo uitnodigend staat te wachten. Waarom een omweg gemaakt? In hun haast om bij het slot te komen stappen ze massaal boven op het koord waarmee de route is afgezet, waardoor het ijzeren paaltje, waaraan dit koord vastzit, omklapt. Laatst waren er kort na elkaar drie slachtoffers. Een bejaarde dame en twee kinderen kregen een flinke lel.
+ Zolang we uitkijken bij het koord boffen wij Muiers toch maar met onze tuinpassen. Wat kost het helemaal. Niet meer dan € 2,75 voor een heel jaar. Geldt alleen voor ons. Maar wie geen Muier is wordt daarvoor gestraft. Niet-Muiers moeten elke keer het volle pond aan entreegeld betalen, óók als ze alleen maar wat willen wandelen. Welkom.
+ De firma Autoröst vraagt en krijgt drie keer per jaar vergunning om op de P1, het grote parkeerterrein langs de Maxisweg, te staan met hun service om autoruiten te repareren en te graveren. Een vergunning om verwijsbordjes naar hun handel door heel Muiden heen te hangen als ze er weer eens staan, hebben ze niet. Toch hingen die bordjes op 12 juli overal in de stad. Het was geen gezicht. Zou Autoröst wèl ongestraft wegkomen?
+ Kan er niet een actiegroep komen om Muiden af te sluiten voor doorgaand verkeer, vroeg een stadgenoot die hier nog maar kort woont. Hij was heftig verontwaardigd toen hij er getuige van was, dat de brandweer er niet door kon. Goed idee, een actie groep. Moet-ie doen!
+ Er zou elke zondag een lachmachine op de sluisbrug moeten staan, die het werk van de vele terrasbezoekers overneemt. Niet alleen is het om de haverklap gieren geblazen om de slaapkoppen die tot hun stomme verbazing merken dat ze niet door kunnen rijden, er zijn ook automobilisten, waar je werkelijk niet meer van bijkomt. Ik doel op de groeiende groep bezitters van een sleuteltje van het eerste paaltje – dat bij de Sluisstraat. Hoe ze aan zo'n sleuteltje komen mag Joost weten. In elk geval demonstreren ze dolgraag dat zíj niet voor paal staan. Met een grote grijns laten ze het paaltje zakken, waarna ze de brug oprijden…om bij het tweede paaltje te ontdekken dat hun sleuteltje híer niet op past. Ze moeten terug: achteruit. Asjeblieft gemeente, deel wat van die eenpaalssleuteltjes uit.
+ Nu de jungle naast het kruisgebouwtje is weggekapt, is de tuin zozeer opgeknapt dat de gemeente het pand waarschijnlijk voor een mooi prijsje kan verkopen. Misschien wel voor méér dan ze er onlangs voor hebben betaald. Of wist u niet dat ze het weer kwijt willen? De buurman zou het niet erg vinden als de verkoop op zich laat wachten. Zolang de boel wordt bijgehouden, kan hij wat zien als hij uit het raam kijkt.
+ Een Muier op leeftijd schoot me aan om verhaal te halen over een keutel van zeker anderhalf jaar geleden. Het duurde even eer het tot me doordrong waar het over ging. Ineens wist ik het. Hij had een rotstreek geflikt waar een andere Muier de dupe van werd. Ik stelde dat toen aan de kaak, maar noemde zijn naam niet. Het was al erg genoeg. Blijkbaar had hij inmiddels voldoende moed vergaard om me te betichten van 'verdachtmakingen'. Ik vroeg of hij zich misschien door de bewuste keutel aangesproken voelde. 'Ach, het was maar een futiliteit', zei hij en liep snel door. Óf mijn geheugen was beter dan hij gedacht had, of hij vond het een rotstreek dat ik zijn naam niet genoemd had.
+ Zoals natuurlijk te verwachten was, ritselt het in Muiden van de anekdotes over de drooggelegde Mol. Als je zomaar vijf alcoholische versnaperingen achter elkaar gratis voor niets achterover mag slaan, dan ben je in een prima stemming voor een kwinkslag. Veel stamgasten waren bereid uit dankbaarheid voor het gulle gebaar een hele dikke fooi te geven. Maar De Mol was ze voor. Met dat idee dus.
+ Een Muier die hoorde dat Hans Paardekooper vanwege het verbod gratis schenkt, vertrouwt het voor geen cent: 'Ik geloof het pas als de politie naast me aan de bar staat.'
+ Meestal is de kastelein de klos als er klanten poffen. Maar het komt Hans Paardekooper in deze barre tijden wel goed uit.
+ Toen de tent met de puntmutsen er al stond voordat de bouwvergunning was afgegeven, kreeg het Muiderslot een boze brief van de gemeente. Maar er werd niet ingegrepen. Hans Paardekooper was best blij geweest met zo'n boze brief.
+ 'Mag ik naar De Mol?' vraagt een Muier, die 'm stevig pleegt te raken aan zijn vrouw. Ze vindt het goed. Sinds vrijdag 12 juli.
+ De Officier van Justitie heeft, toen Hans Paardekooper bezwaar aantekende, toegezegd dat er een spoedzitting komt. De rechter zal de zaak van verschillende kanten bekijken, ook die van Hans. Het gebeurt in Amsterdam. Toch jammer, dat de rechterlijke macht niet naar Muiden komt. Het borreluur bij De Mol is bar gezellig.
+ Geen kwaad woord over de Muider ambtenaren. Behalve dan over die uitzondering die in staat is een honderdjarige naar huis te sturen om zijn 65+ pas op te halen teneinde aan te tonen dat hij de vereiste leeftijd heeft.
+ Hoe lang zijn keutels leuk? Zolang een ander het mikpunt is.
NIEUWE SPIERING, VERSE KEUTELS