NIEUWE SPIERING, VERSE KEUTELS Afgeschoten: grote rode polderkeutel.
+ Dat moet in een uurtje gepiept zijn, dacht menigeen, toen de EO cameraploeg weg was en de extra raadsvergadering over het aquaductplan begon. Ouwe Muier wist wel beter. Hij kent zijn Pappenheimers. De heren raadsleden (dames hebben er geen last van) zagen een goedgevulde publieke tribune, wentelden zich knorrend rond in al die aandacht, en zetten zich schrap om die kritische burgers eens te laten zien hoe verstandig en weloverwogen de raadsleden hun besluiten nemen.
+ Een ernstig en belangrijk gebeuren als een raadvergadering vergt natuurlijk de nodige spreektijd, want je kunt dat onwetende volk niet duidelijk genoeg maken hoe wijs je wel bent, zeker als je de fractie van je partij aanvoert. En hoe vaker je iets herhaalt, hoe meer indruk het maakt op eenvoudige zielen. Het mantra principe. Kortom, het beloofde een keurig nette avond te worden, zoals de burgemeester dat zo graag heeft. Zelfs E.P. Vlaanderen zat er bij als een braaf teddybeertje. Drie uur lang ging het goed. Toen was het mis. En goed mis. Helaas door de burgemeester zelf.
+ U weet waarover het ging. Nadat in de commissievergadering een hele stoet sprekers geen spaan heel had gelaten van de drie bouwvarianten om het aquaductplan te bekostigen, en ook (vooral de nieuwe) commissieleden er fris van de lever tegenaan waren gegaan, moest de raad zich over de plannen uitspreken: dezelfde raad die nog geen jaar geleden unaniem akkoord was gegaan met de eerste tekeningen van adviesbureau Kolpron, die zo mogelijk nog angstaanjagender waren dan de voorliggende drie varianten.
+ Aangezien het indertijd een geheime vergadering was, heeft Muiden de raadsleden niet bezig gezien, noch gehoord, maar waardiger dan nu kan hun reactie niet zijn geweest. Met grote zelfbeheersing werden de drie varianten finaal afgeschoten. Oók de trotse voorkeur van B&W: Groot Muiden in de Bloemendalerpolder. Algemeen was de roep (een verkeerd woord in dit verband) naar meer groen, meer blauw en minder rood – groen voor een open polder, blauw voor water en rood voor bebouwing.
+ Alsof men niet anders had verwacht – dat was natuurlijk ook zo – leverde B&W zoveel rood in, dat Ouwe Muier zich ongerust begon te maken of er wel geld genoeg over zou blijven om het aquaduct te bekostigen. Gelukkig bleek de financiering: iets van latere orde te zijn. De grote vraag was: gaan we door met onze pogingen om, vele jaren eerder dan de bedoeling van Rijkswaterstaat is, een aquaduct in de Vecht bij Muiden te krijgen? Het antwoord was een even krachtig als volmondig: ja.
+ Daarmee kwam Dick Schulp als de grote winnaar uit deze extra raadsvergadering. Als wethouder van verkeer en geestelijk vader van dit plan mocht hij het genoegen smaken dat het grote doel in zijn leven fier overeind bleef. Gefeliciteerd meneer Schulp. En dat het Muiden maar goed moge bekomen.
+ Er was niet veel fantasie voor nodig te bedenken (sterker nog: je kon er gif op innemen) dat de drie varianten zouden worden afgedaan als vingeroefeningen, rekenplaatjes, tekenplaatjes. B&W maakt immers geen fouten. Maar waarom (vloek) Muiden dan zo onrustig gemaakt met dat megalomane Manhattan aan de Vecht, die grootscheepse kantoren - en hoge huizenbouw. Hoe kon B&W zo doof en blind zijn voor wat er hier leeft? Natuurlijk willen we dat onze eigen jonge mensen hier komen te wonen. Geef ze de ruimte, maar geen 2800 woningen!
+ Nog een troost dat Kolpron uit beeld is. Uit de boot gevallen. Er zal niet meer dan wat sigarenrook resten van de bijeenkomsten waarin de wethouders van verkeer en ruimtelijke ordening, samen met de man van Kolpron, de Bloemendalerpolder rood kleurden. De grote rode polderkeutel, die werd afgeschoten.
+ Er is onrust in het college. Wie is waar voor verantwoordelijk? Als de ene wethouder zich in de wandelgangen distantieert van de taken van de ander, dan is er iets mis. B&W is in zijn geheel verantwoordelijk voor de uitvoering van het beleid. Ook de burgemeester, ook Joop Lahnstein, al zullen die nauwelijks meer gezien hebben dan de extra editie met de varianten, die bij iedereen op de mat viel.
+ De raadsvergadering leek wel een begrotingsbehandeling. Alles was zo voorspelbaar en saai, dat de publieke tribune van lieverlee leeg liep. Als de laatste koeien in de Bloemdalerpolder sloegen de fractievoorzitters aan het herkauwen van hun standpunten. Eigenlijk was men het allemaal wel met elkaar eens. Het wachten was op een punt van geschil, dat maar niet kwam.
+ Wiebe de Haan oreerde weer als vanouds als de profeet van de onzekerheden: je nek niet uitsteken, politiek indekken, dan kan niemand je verwijten dat je ooit foute voorspellingen hebt gemaakt. Kunst: als je in wezen niks zegt, maak je ook geen fouten. Ouwe Muier moest in het PvdA verkiezingsprogramma spieken om te weten waar de PvdA voor staat. Dat is een groene polder (door Wiebe een utopie genoemd) met bescheiden bebouwing.
+ Af en toe onderbroken door een blik op de publieke tribune (er waren genoeg nieuwe gezichten om maar weer eens op de proppen te komen met de parabel over de grote en de kleine jongens die knikkeren, waarbij de grote jongens winnen) ging Wiebe onverdroten voort. Wat een sprekert is die man! Dat zullen we de komende vier jaar toch hopelijk niet missen?
+ Omdat Wiebe huizen kennelijk bijzaak vond, geeft Ouwe Muier hierbij de PvdA een tip: pleit voor bescheiden bouw in het vanwege het aquaduct vrijkomende A1 tracé, en als er niet onder financiering van het aquaduct valt uit te komen, sta dan daarnaast hoge woningbouw en eventueel zelfs kantoren voor aan het Amsterdam Rijnkanaal - als het maar een roteind uit de buurt is.
+ Na drie uur wist de raad nog niet wat men besloten had. Burgemeester Smith wist het wel. Op de aartsvaderlijke toon van een dagsluiter prees hij de keurige vergaderstijl en de eensgezindheid van alle partijen. Wat hij zei klopte in wezen aardig, behalve dan dat hij de bebouwing, waar het allemaal om ging, een detail noemde. Maar in plaats dat de raad blij was dat de burgemeester in hoogsteigen persoon tussen het poseren voor persfotografen door de tijd had genomen wijze woorden tot hen te richten, schoot zijn epiloog vooral D66 en de VVD in het verkeerde keelgat.
+ Op aandringen van zijn collega's nam nestor Wiebe de Haan het woord van Smith over. Het ging Wiebe heel wat beter af. Hij was zowaar kort van stof. Toen de burgemeester de samenvatting van de Haan in stemming wilde brengen, en alsnog een slotwoord wilde afsteken, begon Ouwe Muier toch wel een beetje te twijfelen of de burgervader het allemaal wel zo goed begrepen had. Het applausje van de publieke tribune begreep de heer Smith wel. Hij was er niet blij mee.
+ Hoewel de raad de financiering als een detail afdeed, houdt dit nu juist Ouwe Muier bezig. Waar haal je het geld vandaan? Grondopbrengst, maar hebben we wel grond? Sponsors zoeken, zei de raad. Almere en Weesp en het gewest en de provincie: iedereen profiteert van het aquaduct dus iedereen moet dokken. Voor elke nieuwe woning f 5000, - eisen voor het aquaduct, was een idee. Was er nu handjeklap met projectontwikkelaars geweest of niet? En: is dat wat, dat plan van Vlaanderen: alleen een handjevol rode stippen (lees landgoederen) in de polder? Het zijn details, maar toch.
+ Wat Ouwe Muier in zijn naïviteit in hoge mate aansprak, was de suggestie dat Muiden het aquaduct alleen voorfinanciert. Dan hoeven we alleen de rente te betalen, dat snapt zelfs hij wel. En wanneer we niet kunnen aflossen is er geen man overboord. Er is nog nooit een gemeente failliet gegaan. Daar komt bij dat het best mogelijk is dat Muiden straks met een aantal buurgemeenten één grote gemeente vormt. En dan is dat aquaduct een gezamenlijke zorg, zo goed als de financiering ervan. Maar dat moeten die anderen natuurlijk niet te weten te komen. Dus: mondje dicht Muiers.
NIEUWE SPIERING, VERSE KEUTELS