Uit de Gooi- en Eemlander van 22 september 2001
'Ze komen pas van me af, als ze me wegschoppen'
De honderden leerlingen van de Jozefschool in Muiden en Weesp trakteerden scheidend schoolhoofd Bep Vos op een speciale circusvoorstelling: "Als mensen dit zouden zien, zouden ze in de rij staan om meester of juf te worden." Foto: Ton Kastermans
door Caroline van der Plas
WEESP, MUIDEN - "Circus Bep, Circus Bep, komt dat zien, o kom eens kijken. In circus Bep, Bep Bep". Honderden kinderkeeltjes galmen door het recreatiecentrum in Muiden, waar de Jozefschool Muiden/Weesp vrijdagmiddag een circusvoorstelllng opvoert voor scheidend directeur Bep Vos. Vijfenzestig jaar wordt de Muiderberger volgende week vrijdag en met het bereiken van deze pensioengerechtigde leeftijd komt op die dag meteen een einde aan zijn veertig jaar lange verbintenis met de Jozefschool.
Terwijl de vrolijk uitgedoste en geschminkte leerlingen klaar staan voor de openingsact, neemt Vos plaats tussen het publiek Een mooie stoel staat voor hem klaar, op de eerste rang. Maar eigenlijk had iedereen beter moeten weten: Deze directeur neemt geen plaats op mooie stoelen. Deze directeur gaat op de grond zitten, tussen de kinderen. Glunderend kijkt Bep Vos toe hoe eerst de kleuters van juf Hank een theaterstukje opvoeren. Daarna klapt hij zijn handen blauw en moedigt hij de oudere leerlingen aan die over ballen lopen, diabolo's omhoog gooien en weer opvangen, jongleren, goochelen, een leeuwenact opvoeren en acrobatische toeren uithalen. Als een kleutergroep een kudde olifanten nadoet, doet Vos vrolijk mee. Ook zijn vingers knijpen de neus dicht en ook zijn linkerarm wurmt zich door de ontstane opening en gaat op en neer als een echte olifantenslurf. De argeloze toeschouwer zou nooit kunnen vermoeden dat deze olifant naäpende man een schooldirecteur, een gerespecteerd lid van Lions Club en de hockeyclub Muiderberg is. Maar argeloze toeschouwers zijn er deze middag niet Iedereen in de zaal kent hem maar al te goed.
Vos wist tot vandaag niet dat dit hem zou overkomen. De honderden leerlingen hebben samen met leerkrachten en ouders urenlang hard geoefend op hun circusacts om hun directeur deze middag een speciale voorstelling voor te kunnen schotelen. Het afscheidscadeau van de kinderen aan hem. "Ik vind het geweldig", zegt Vos na afloop. "Als mensen dit zouden zien, dan zouden ze in de rij staan om ook schooljuf of -meester te worden", complimenteerde hij de kinderen met hun acts "En je hoeft maar veertig jaar in het onderwijs te zitten om zoiets moois te krijgen."
De ouders, leerlingen en collega's van Vos hebben het maar wat moeilijk met het vertrek van deze directeur, want 'dit was zo'n bijzondere man', klinkt het uit de mond van één van de ouders. Voorbeelden van zijn bijzondere manier van opereren zijn er legio: de rapporten die altijd in gesloten envelop meegaan naar huis, om te voorkomen dat kinderen elkaar gaan aftroeven, de kinderen, wiens ouders moeten werken, die al om acht uur naar binnen mogen, de standaard klassieke muziek die 's ochtends door de school klinkt, de plantjes op tafel, de zelfbedachte en uitgevoerde liefdadigheidsacties, het bladeren opruimen op het schoolplein en de altijd positieve woorden onder een werkstuk, ook al was dat niet zo goed. "Als de kinderen binnenkomen, moeten ze kunnen denken: 'hier wordt voor mij gezorgd'. Dat is altijd mijn streven geweest. De school managen deed ik in het speelkwartier", klinkt het veelbetekenend uit Vos' mond.
Tot vorig jaar heeft hij altijd zelf voor de klas gestaan. "En ik ben geen dag met tegenzin naar school gegaan." Na zijn afscheid, volgende week, is de school echter nog lang niet van hem af, weet hij nu al: "Ze komen pas van me af, als ze me wegschoppen", zegt de geboren en getogen Blaricumer, die als 'algemeen adviseur' aan de Jozefschool verbonden blijft. Bang om de nieuwe directeur Marc Hinssen voor de voeten te lopen, is hij niet: "Maar ik ga het hem elke dag vragen. De school blijft echter nummer één, dat is mijn leven."
Volgende week vrijdag, tijdens zijn afscheidsreceptie, hoopt hij dat hij twee kruiwagens vol met kinderboeken krijgt. "De kinderboeken gaan naar de schoolkinderen in Suriname en de kruiwagens houd ik zelf. Die kan ik mooi gebruiken voor het opruimen van de bladeren bij de school."