Het was op maandag 23 augustus om half 6 's avonds....
toen het begon te rommelen in de richting van Diemen. Het geluid van een onweersbui kwam heel langzaam dichterbij. Tegen 18.00 uur werd de lucht snel donkerder, tot hij uiteindelijk helemaal zwart werd. Even later vielen er grote spatten. Een harde tik tegen het raam voor, op het zuidwesten, deed ons verschrikt opkijken. Mijn moeder dacht dat er een tak tegen het raam waaide. De wind was opgestoken, terwijl het kort daarvoor nog windstil geweest was. De lucht was grijsgroen en de zon scheen er oranjeachtig doorheen. Een schitterende regenboog stond vele minutenlang aan de oostelijke hemel. Plotseling vielen er grote hagelstenen met donderend geweld op het dak van golfplaten bij de buren en de deksels van de groene en grijze afvalbak. Hagelstenen zo groot als knikkers of nog groter bleven liggen in het gras. Toen het even wat minder werd ben ik snel naar buiten gegaan om een handjevol te verzamelen in een schaaltje. Ze liggen nog in de vriezer, als souvenier. Niet lang daarna klaarde het op, maar de donkere lucht schoof langzaam op naar het oosten. Wij spraken nog een poosje met elkaar over dit vreemde natuurverschijnsel, tot de telefoon ging. Mijn broer Hans belde op om te zeggen dat er een hele rij bomen bij het houten huis van Van Wees (vanouds) omver lag. Ook zei hij dat er daken van schuurtjes in Mariahoeve waren gewaaid. Iemand had een slurf gezien. Ik stapte op mijn fiets en haalde eerst thuis een fototoestel op. In de Mariahoeve wees Thea Ruiter me de weg naar de ravage. Zij zelf had geen schade, maar vlakbij in de Lange Gangh was het een chaos van afgevallen dakpannen, afgebroken takken van bomen en allerlei mensen die heen en weer liepen. De brandweer probeerde samen met buurtbewoners de pannen weer terug te leggen, maar op sommige plaatsen was de hele dakbedekking verdwenen. Nog verder, bij De Bruynvisch, zat een metersbreed gat in het dak. Ook langs de Nooitgedacht lagen afgebroken bomen en bladeren half in de berm. Groepjes bewoners en de eerste ramptoeristen stonden te praten. "Heb je de boerderij langs de Zuidpolderweg al gezien? Die is er slecht aan toe!" Maria's Hoeve was zwaar getroffen door het noodweer. Twee schuren of stallen waren omvergeblazen, het woonhuis was beschadigd, bomen waren afgeknapt en de dakpannen lagen in stukken op de grond. Gelukkig waren er geen gewonden. Ook elders kwam men persoonlijk goed weg. Een jongen was door de wind het water in geblazen maar gered. Er liep een groen spoor van afgebroken takken langs de Zuidpolderweg, via de kazemat waar vele bomen waren afgeknapt tot aan de werkplaats van Van Capelle. Het spoor eindigde bij de Mariahoeveweg. Ergens langs de trekvaart was een knotwilg afgebroken. Ik fietste terug langs de Nooitgedacht en reed door het Bufferbos. Mijn pad werd versperd door grote takken en hele bomen die dwars over het pad lagen. Op de Blauwe Wereld was de brandweer nog druk bezig. Een berk hing scheef en grote hopen takken lagen langs de straat. Bij het gemeentehuis was een dakpan door een ruit gegaan, hoorde ik iemand vertellen. Ik sloeg het voormalige Stille Weggetje in en zag langs de Ravelijnsgracht een boom in het water liggen. Was dat al of was het net gebeurd? Bij de Keetpoortbrug was het riet helemaal plat geslagen door de wind. Achter het fortje van Van Deursen lagen de takken nog dwars over het fietspad. Met veel moeite kon ik me een weg banen naar de Lange Muiderweg. Het huisje van de familie Meyer werd voorzien van nieuwe pannen, de takken werden opgestapeld langs de weg. Vijftig meter verderop, bij Stef Griffioen, was niets meer te zien. Ik reed om naar de Weesperweg. De boomgaard van de nieuwe bewoners van de houten villa, die kortgeleden nog was voorzien van nieuwe aanplant, was zwaar geteisterd door de enorme kracht van de windhoos. Een grote boom was omgevallen, bij andere waren takken afgebroken of was de boom gewoon door midden gebroken. Voor zover ik heb kunnen nagaan is dit de eerste keer dat Muiden is getroffen door een windhoos. Het journaal van RTV Noord-Holland besteedde er veel aandacht aan. "De dorpsbewoners gingen snel aan de slag om de schade te herstellen." Burgemeester Smith had de crisisstaf bijeen geroepen, maar de crisis was al gauw bezworen. De windhoos bleef immers niet lang op deze plek. De sporen zullen echter nog lang te zien zijn.
