muideninfo.nl ingezonden stukken:

Over macht, markt en verhoudingen

• We zoeken al jaren samen naar een oplossing voor het ruimtevraagstuk van de Jozefschool. Ruim 2 jaar geleden kozen we samen voor de oplossing: we bouwen 3 lokalen op de school en er 1 bij. Dan zijn we klaar.
  
  
• Wij verkeerden in de veronderstelling dat de gemeente dat plan uitvoerde. Toen verzocht de wethouder ons vanaf januari 2003 om geduld. In maart 2003 bleek dat binnen het gemeentebestuur (in haar rol als beleidsmaker) een nieuw idee was geboren: Het bouwen van een geheel nieuwe school op het KNSF terrein. Wij moesten begrijpen, dat deze optie in hoge mate de voorkeur van het College van Burgemeester en Wethouders genoot. Tevens verzekerde de verantwoordelijk wethouder ons, dat besluitvorming daarover in juli 2003 rond zou zijn. Dat zou het mogelijk maken direct noodlokalen te plaatsen, zodat we in september bij aanvang van het schooljaar 2003 – 2004 zouden kunnen beschikken over adequate lesruimtes. Hoewel we niet blij waren met dit nieuws maakten we de volgende afspraak: Als de gemeenteraad in juli 2003 niet zou besluiten tot nieuwbouw op het KNSF terrein, dan zou de wethouder DIRECT de planprocedure inzetten die tot de eerder aanvaarde 'opbouwvariant' zou leiden. Dat inzetten van de planprocedure voor ons eigen plan, zou het plaatsen van noodlokalen vóór het begin van het schooljaar garanderen. Dat werd ons onder het mom van 'herenakkoord' en 'gedeelde verantwoordelijkheid', met het hand op het hart beloofd.
  
  Het schoolbestuur hielp dus de wethouder met zijn beleidsontwikkelende taak en maakte een harde afspraak met de wethouder als leverancier over de leverdatum van de noodvoorziening.
  
  
• In september 2003 stonden er geen noodlokalen. Sterker nog, de procedures voor het opstarten van de planprocedure die tot het verbouwen van de huidige school moesten leiden waren nog niet opgestart. Wij spraken dus de wethouder-leverancier aan. Die verschuilde zich achter zijn beleidsmakersproblemen…de besluitvorming over het KNSF-terrein waren nog niet afgerond. Wij herinnerden hem aan de regel 'afspraak is afspraak' én aan het herenakkoord. Dat mocht niet baten. Moeizaam overleg tussen voltallig schoolbestuur en wethouder met twee ambtenaren leidde tot een nieuwe belofte: 'De noodlokalen zouden uiterlijk na de herfstvakantie van 2003 beschikbaar zijn'.
  
  
• In oktober 2003 was er geen noodlokaal te bekennen. De wethouder verwachte – terecht – weerstand van de omwonenden. Die waren bang dat de noodlokalen er tot in lengte van dagen zullen staan. Die kans is ook reëel als geen duidelijkheid is over de definitieve plannen met de Jozefschool. Het bestuur van de Jozefschool vroeg de gemeenteraad daarom om een besluit. De Raad besloot ondubbelzinnig: Breidt de Jozefschool uit met een opbouw van 3 lokalen en een extra lokaal en zorg daarmee snel voor noodlokalen. Die hoeven er maar anderhalf á twee jaar te staan in afwachting van de definitieve oplossing. Niets hoeft het plaatsen van noodlokalen dus nog verhinderen! Zeker niet omdat het bestuur van Jozefschool herhaaldelijk en publiekelijk bevestigde dat ze geen school wil groter dan 9 maximaal 10 lokalen.
  
  Zo vond ook de wethouder (als leverancier van ruimte) hij beloofde het voltallige bestuur in bijzijn van 2 ambtenaren dat het plaatsen van noodlokalen uiterlijk na de voorjaarsvakantie zou zijn geschied.
  
  Ook dat gebeurde echter niet.
  
  
• Een behoorlijk leverancier zoekt daarover tijdig contact met de afnemer. Zeker in het geval van een school mag je dat lijkt ons verwachten. Kinderen zitten in een gammel kerkgebouw, in een hal zonder daglicht! We maken niet voor niets zo'n haast! Niets van dat alles. Wel lazen wij OP DE KABELKRANT, dat de wethouder de procedure voor de noodlokalen niet opstart zolang de school geen leerlingenstop afkondigt….En nu wordt het delicaat! De leverancier, de instantie die zelfs wettelijk verplicht is om te leveren, stelt na het driemaal niet nakomen van leveringsverplichtingen aanvullende eisen aan de klant….Als het de aannemer was geweest, dan hadden we hem al lang voor de rechter gesleept.
  
  
• Die aanvullende eisen komen bovendien uit een bijzondere keuze van de 'bestuurder/beleidsmaker'. De bestuurder / beleidsmaker koos er namelijk onverwacht, zonder overleg en zonder brede aankondiging voor om inspraak te organiseren voor de tijdelijke plaatsing van noodlokalen. Dat is mooi, maar niet nodig. Als de definitieve plannen voor de Jozefschool aangenomen zijn, is een tijdelijke oplossing noodzakelijk. In het algemeen belang mag de gemeente dan een besluit nemen. Zonder inspraak! Nu zijn wij in het geheel niet tegen inspraak, sterker nog, we hebben de wethouder (als beleidsmaker), al in oktober aangeboden om samen te werken bij de inspraak rond de definitieve vestiging. Daar wilde de wethouder geen gebruik van maken. Nu leidt de 'inspraak' tevens tot 'eisen' van de buurt aan de school, die de wethouder (als beleidsmaker, leverancier of stadsbestuurder?) oplegt aan de school:
  • Leerlingenstop
  • Ouders veroorzaken niet langer overlast bij parkeren
  • Kinderen veroorzaken geen overlast bij het buitenspelen
  Natuurlijk zijn wij de bewoners graag ter wille. Maar: wij komen in tegenstelling tot de wethouder als leverancier onze aangegane verplichtingen wel graag na. De gevraagde verplichtingen kunnen we niet nakomen, het is feitelijk onmogelijk. Hoe moet een school waarborgen dat ouders niet dubbel parkeren? Daar hadden we toch de politie (onder gemeentelijke verantwoordelijkheid!) voor in Nederland?
  
  De rechter maakt gehakt van dergelijke afspraken. Dus draaiden wij het om. Het bestuur van de Jozefschool zegt als leverancier van onderwijs aan de kinderen van Muiden luid en duidelijk:
  • De huidige vestiging van de Jozefschool wordt wat ons betreft niet groter dan 10 lokalen.
  • Wij spannen ons in om ouders aan te spreken op hun parkeergedrag
  • Wij voeden de kinderen van Muidense ouders zo goed mogelijk op en spannen ons in om ervoor te zorgen dat zij geen overlast veroorzaken.